ANG BUGTONG KONG HINIGUGMA
Sa unang adlaw nga kita
nagkita,
Niusbaw na akong gugma
diha-diha
Sa wala tuyoa,
kasingkasing ko mikuba.
O hinigugma ko, ikaw ra
akong gihunahuna.
Sa akong pagtulog sa
mabugnaw nga kagabhion,
Dili matuyo ikaw permi ang damgohon.
Permi iampo sa Amahang
Langitnon
Nga ikaw sarang akong
maangkon.
Apan usa ka adlaw ikaw
akong nakit-an,
Aduna kay laing babay’ng
kauban,
Sa dili mapugngan
kasingkasing ko nasakitan
Kasayang sa akong gugmang
imong gidagmalan.
Di kapugngan ang pagdagayday
ning akong luha
Nga ikaw sa akong kinabuhi
mawala
di man ako ang
nakapanag-iya nimo,
apan ania lang ako, kun
ikaw masagmuyo.
Siguro dili pa nako
panahon,
Nga makit-an ang tinood
nga higugmaon
Akong isaad sa akong
kaugalingon,
Nga kun ako na siyang
makaplagan,
Siya ra akong bugtong nga
Higugmaon..
No comments:
Post a Comment